Op pad naar Noord Tasmania, Tripple treat en meer

Na 1 nachtje bij Arnie en Colleen tijd voor ontbijt. Cereal (ontbijtgranen) of brood, kopje drinken. Dagkoffertjes pakken en wegwezen. Met de grote auto van Arnie en Colleen gingen we eerst naar de Ashgrove Kaasboerderij. Voor we daar aankwamen even een korte tussenstop in Sheffield, een paar murals bekijken (muurschilderingen). Mooie kunstwerken zaten erbij. Jaarlijks worden hier (begin april) wedstrijden gehouden. Verderop waren nog kunstwerkjes van buxusboompjes te zien langs de weg.

Bij de entree vam de cheesefarm werd je begroet door prachtig gekleurde en beschilderde koeien van gips. Binnen kon je eventueel iets nuttigen, maar wij kwamen kaas proeven. Uiteindelijk zijn we toch kaaskoppen, nietwaar....
Er stonden er nu wat meer dan hun vorige bezoek, maar liefst een stuk of 12 bakjes waar je met een prikkertje kaasblokjes uit kon nemen. Mijn favo was Lavendelkaas. Hierin was ik de enige. Ook de Berry(bessen)kaas was lekker. Daar was Martin het wel mee eens. Dit waren de smaakkaasjes. Verder waren er diverse Europese fetakazen, oudere en minder oude. Cheddarkazen, traditioneel en ook Speciaal.
Nog even naar het winkeltje geweest, daarna weer in de auto naar de volgende 'excursie'. Elk ritje is het sowieso al geweldig om om je heen te kijken. WAT een natuur!!!! Rond een uur of 12 kwamen we aan bij Tasmazia (Village of Lower Crackpot) Dit is een doolhoven park. Niet een, wel 4 doolhoven.
Eerst even drinken en iets te eten nemen. We (Mart en ik) begonnen met cappucino. Toen ik de hot chocolate van Colleen zag, had ik spijt. Er kwamen standaard marshmellow bij....Arnie koos voor chocolate Ice. Dat zag er ook al zo heerlijk uit. Maar ach, de koffie smaakte ook wel hoor.
Daarne namen we pannekoekjes met ijs. Je had heel veel soorten om uit te kiezen. Colleen en ik namen de chocolate dream. Arnie en Mart besloten voor het duurdere soort te gaan. Dit waren 2 pannekoekjes met 3 bolletjes ijs, alles geserveerd met slagroom. Terwijl Arnie liet zien waar we hadden gereden en waar we nog naar toe zouden gaan, werden de ijsschoteltjes geserveerd. Toen vielen onze monden open en onze ogen bijna uit ons hoofd. De bolletjes ijs op de pannenkoekjes waren BOLLEN IJS van wel 10cm doorsnee, omgeven door een giga toren van slagroom met gekleurde sprinkeltjes erop. Daarbij nog op elke bol ijs een geweldige stroom berry-saus (1 aardbei, 1 frambozen en een zwarte bessensaus, van verse vruchten). Spontaan draaiden alle mensen die nog gingen bestellen en die al zaten allemaal hun hoofden om om te zien wat er voor de heren hun neus stond...(foto) hahaha!!! Dat kregen ze zowaar NIET helemaal op...het zijn niet voor niets de meest gefotografeerde ijsjes van de wereld (volgens zeggen).Gelukkig moesten we de doolhoven nog in....
Na het winkeltje te zijn doorgelopen kwamen we bij de ingang. Wat een mooi onderhouden doolhoven! Tussendoor kwam je tekstjes tegen, spreukjes, maar ook kleine gebouwtjes, ondersteboven, opzij, zie foto's.
Hier en daar moest je een huisje in of klimmen om over obstakels te komen zodat je je weg kon vervolgen. Even balanceren, ergens anders weer bukken.
Je kwam ook door een dorpje heen , waar de foto's voor zich spreken. Lil, kijk goed! Marvin, ook voor jou speciaal een huisje op de kiek. En Martin, voelde zich de koning te rijk (sorry Paul, we konden het niet meenemen).
Tussendoor zelfs even de Tai Mahal (India) op de kiek.
In een van de doolhoven waren we echt de weg even kwijt. Om beurten namen we de leiding om de uitgang te zoeken. Helaas liet onze scoutingervaring ons dit keer in de steek. Gelukkig waren er een paar dames die wij eerder de uitgang hadden gewezen nadat zij echt al heel lang hadden gezocht...zij wezen ons bij deze doolhof, op 1 x fout na, naar de uitgang. Dit is NIETS vergeleken bij Amstelpark.
Na genoeg lopen en foto's de auto weer ingestapt, op weg naar B&B. En warm onthaal door de eigenaars David en Rosemary. Wat een lieve mensen. Voor het avondeten gingen we nog even naar het strand, de Howleybeach. Adembenemend. Een heerlijke bries, lange strand met maar enkele surfboarders en wandelaars. Hele zwarte plekken, wat krabbetjes bleken te zijn. Als je stampt, zoeken ze snel een holletje op en graven zichzelf in. Zeemeeuwen, prachtige rotspartijen met allemaal minuscule schelpjes. Zeesterretjes, anemoontjes, echt heel mooi. Een een mooi wijds uitzicht met aan een zijde de bergen. We waren trouwens ook langs Mt. Roland gereden. Schitterend. Wat een mooie heuvel (we mochten het geen berg noemen, want er lag geen sneeuw op).
Nog altijd zonder jassen of truien, al was het al na 18u.
Een kleine maaltijd stond op ons te wachten: 3 gangen. Soep, met vers afgebakken broodjes met boter geserveerd, een giga bord met stew met wel 5 soorten groenten en natuurlijk 2 soorten aardappel en heerlijke stukken kippevlees. Dan nog Christmascake of fruitjelly na.
Pffff wat bolden onze buikjes weer op......
Na het eten gooide Rosemary de groentenrestjes op het gazon voor de serre. Wij konden daar heerlijk zitten om te zien hoe eerst een Pottaroo (buidelrat), daarna familie Wallaby, daarna andere wallabys om beurten kwamen eten. De foto's waren moeilijk te nemen omdat we achter glas zaten. Dus Mart ging later buiten stilletjes fotograferen. Maar het werd al donker. Op het moment dat David naar buiten ging om de val open te zetten. Hij vangt de possoms en katten omdat ze overlast veroorzaken om de possoms verderop in een natuurpark uit te zetten en de katten worden door de dierenarts aangenomen. Door het lawaai schrokken de wallabys, inmiddels wel 20 ofzo, en renden/hopten weg.
Tijd om naar bed te gaan, want morgen genoeg te doen....

Dag vogels, dag vrienden, dag kinderen....