Laatste dagje verblijf bij Ans

Goedemorgen Launceston, wat hebben we weer een prachtige dag.

Na het ochtend-eten en de koffie zijn we met Allan naar het winkelcentrum gereden, 5 minuutjes hier vandaan. Eerst even naar de viswinkel. Allan is nogal kieskeurig wat zijn visjes betreft, dus dit moest wel een lekkere visleverancier zijn. We keken onze ogen uit. Helemaal niet veel, maar het zag er geweldig lekker uit en vers! Prachtige displays, ik zag zelfs een mossel in een kom bewegen...zo vers! Je rook het wel, maar het stonk niet!
Allan haalde zijn trouts en daarna op naar de supermarkt.
Terwijl de heren voor onsze flesjes water weggingen, ging ik even kijken voor een paar postkaarten.
Niet bij het postkantoortje...helaas....maar verderop wel! De dame achter de kassa had ik eerder gezien. Zij was de dame die vroeger voor Marijke werkte op kantoor. Grappig, ons kent ons...
Ik zou haar weer zien bij de booklaunch a.s. vrijdag.

Nog even tissues gehaald, ik moet toch echt even de Australische munten gaan bestuderen, want ik snap er niets van wat wat is....gelukkig waren de dames bij de kassa's erg aardig. Er is een betaalmachine, heel handig. Een beetje vergelijkbaar met de automaten bij C1000 in Almere Buiten, alleen dan kun je ook zelf scannen, niet met een handapparaat, maar bij die machine alleen. Een vangbakje waar je kleingeld in doet en een gleuf voor grootgeld. Er zijn ook gewone kassa's hoor, voor de 'kaart-betalingen'.

Nu naar huis, even een kopje 'Mocca-koffie' van Allan en daarna richting Tasmanian Zoo. Benieuwd wat het is....
Na een tijd rijden richting Legana, waar Paul woont (goh, gisteren waren we hier ook al...) Iets eerder linksaf en dan nog maar 12 km, dat was niet ver. Na een tijd rijden, bergop, bergaf, bergop, bergaf, eindelijk een bordje (we dachten al bijna dat we iets hadden gemist). Nog 2 km.
Uiteindelijk nog een tijdje verder, omhoog, omlaag, omhoog, omlaag, ja hoor. De Zoo!
Na best wel wat entreegeld, een harde klap van het hek dat openging, in de zoo. Een heleboel tropische vogels gezien, parkieten, papegaaien, kakatoos, agaponissen kwamen we bij een kaaiman. Mart: dat is geen echte....toch? Ik: jawel hoor, zeker weten. Nog even hebben we een paar keer goed gekeken. Er was een waterbad, dus het zou toch wel...
Mart: maar het ademt niet. Ik: Tuurlijk is ie echt.
Toen zag Mart zelfs dat er allemaal gras overheen groeide. Ik besloot dat hij dan toch maar nep zou zijn. Helaas, gefopt. Ook binnen stond een nepperd. Nouja, dan maar op zoek naar de Tasmaanse Duivel. Eerst kwamen we bij de Dingo (een kruizing met collie en wat al meer), heel mooi beest. Deze was wel echt!
Toen kwam een giga aquarium! Ongeveer 4 bakken, formaat huiskameraquarium. We waren een tikkeltje teleurgesteld.
Dan maar een paar bloemen fotograferen.
Heeeee een bordje dat verwees naar een EAGLE!
We liepen door de hekken heen. Wel een prachtig stukje natuur (ja eerlijk waar). Maar....eagle?
Ik zeg: Martin, als jij een adelaar was, zou je hier toch ook niet op een rotsje gaan zitten wachten tot er wat publiek langskwam?
Met een prutlipje ging Martin verder. Daar....links....iets wits....
Hij helemaal die kant op gelopen. Helemaal voorbij de boompartij. Nee.
Toch niet. Ik kijk verbaasd hoe Martin gewoon de adelaar voorbij loopt.
Martin! Daar rechts! Helemaal blij. Hij sprong bijna een meter de lucht in met zijn camera. Natuurlijk moest dat wel even op de foto. Echt heel mooi! Na een aantal kiekjes liep hij weer door. Grappig, helemaal in de verte zag ik hoe hij een hele KUDDE ganzen op de gevoelige plaat vast zou leggen. Het was ook echt een koddig gezicht. Ik hoorde ze mijlen ver nog gakken. Zie foto's.

Voldaan, terwijl Martin nog foto's nam van wat losvliegende papegaaien, kraaien en loslopende geit, keek ik naar: jaja, eindelijk.....Tasmaanse Duivel! Op het moment dat Mart er aankwam met de camera, lag de Devil in het gras te slapen. Nou, dat was spannend! Een hoopje zwart.....
Even later, een paar bloemenfoto's later, een paar papegaaien later, zag ik ineens in een ander deel iets bewegen....ja hoor! Drie Tasmanian Devils maar liefst! Hehe, voor het eerst echt levende exemplaren. Mijn vorige keer in Australie was ik namelijk naar de grotten gegaan, waar de andere groep mensen naar het dierenpark gingen. Ook erg mooi hoor, maar ik moest en zou nu dus echt een Tassie Devil zien. Eerder ging ik niet terug naar Nederland!!!
De koala's hebben zich helaas niet laten zien. De kagaroos wel.

Goed.
Nu hadden we toch wel erg trek. Tijd voor lunch.
We hadden al afgesproken dat we niet 'thuis' zouden lunchen.
Onderweg stond Martin ineens bovenop de rem. Er reed niemand achter ons, het was een heel stille weg. Hij zag een Kookaburra. Camera pakken. Foto nemen. En snel weer verder. Onze magen overstemden de radio.....(we waren ondertussen ook zo gewend aan het eet ritme...)
We zijn dus op weg naar de Catarac Gorge even gestopt bij Woolworths.
Daar even een cappucino en broodje genomen.

Daarna zijn we even gestopt bij de Penny Royal Mills. Dit was vroeger een kruitmolen. Ook was het een tramwachthuisje. Dat is helaas verleden tijd. Nu is het een vakantieoord.
Aan de andere kant van de weg een bloem(?)molen. Nu een restaurant en kapper.
We parkeerden de auto, want we wilden toch een stukje van mijn herinnering bekijken: De Catarac Gorge.
Heerlijk was dat. Ik herken dat echt. We zijn een klein stukje de berg opgeklommen. De rest doen we de volgende keer met Marijke en George (zus en zwager). Zij wonen daar 'vlakbij'.

Terug naar 'huis' konden we weer op een heerlijk maaltijd rekenen: trout (forel). Benieuwd of Martin het wat vindt....want hij LUST geen vis....(op sommige soorten witvis na).
Na nog even kaarten schrijven (ik) en zonnen (Mart) werden we geroepen dat het eten geserveerd zou worden.
Tatatatataaaaaaa.....het rook heerlijk.
Wederom 3 soorten groenten, 2 soorten aardappelen en foliepakketjes met forel. Mmmmmm. Ik keek naar Martin (doet ie t of doet ie t niet - gekke bekken trekken.....). Hij vond het lekker! YES!!!

Nog een heerlijk ijs-en-vruchten-toetje. Dan wachten tot mijn broer Joop (JOHN) de door mij gestolen camera kwam ophalen (heerlijk om hem weer even te zien) en dan zouden Mart en Allan even een wandeling maken naar de Super.
Daarna nog een kop koffie met een overheerlijk zojuist gekocht koekje en dan de blog.
Dat heb ik dus nu gedaan. Nog even de foto's erbij zoeken, dan naar bed, want mijn zus'je' gaat morgen vroeg naar het hospitaal (7u er zijn).

Tot blogjes!

Mart en Cis